De laatste loodjes

Zaterdag 9 en zondag 10 augustus
Met een groep overwegend wat oudere vrijwilligers besluiten we het weekend op het eiland Bantyan door te brengen. Ik ken het eiland al van vorig weekend maar voor de anderen is het een eerste kennismaking. De ferry zet ons weer over en een trike brengt ons verder naar het Ogtong Cave Resort waar we 2 vakantiehuisjes huren met uitzicht over de zee. Er zijn twee heerlijke zwembaden en er is ook een grot waarin je een duik kan nemen. Het is duidelijk dat het eiland een vulkanische oorsprong heeft maar het blijft vreemd dat het ook zo plat is als een Hollandse polder. Het water in de grot is lekker koel en afkomstig van regenwater dat door de grond heen siepelt. Als het stil is hoor je de druppels in het water vallen. De keuken van Ogtong is nogal Chinees georiënteerd.
Zondag brengen we een bezoek aan de hoofdplaats Bantayan met een koffietje bij ‘mijn bakkermeisje’. Ze is blij verrast en haar baas dirigeert haar gelijk onze kant op in de hoop dat dat de omzet zal vergroten. Het schemert al wanneer de veerboot ons weer op Cebu afzet. De zee is spiegelglad maar in de verte zie ik enorme stapelwolken. Van mij mag het best gaan regenen en wat afkoelen.

Maandag 11 augustus
Toch weer een snoeihete dag. Op een gammele steiger staan we de wapening in de gevels vrij te hakken. Die moet straks één geheel vormen met de randbalk die over de gevels wordt gemaakt. Op de vrij gekomen uiteinden vlechten we nog een aantal extra staven. Vervolgens plaatsen we de bekisting. En dat alles in de volle zon omdat het dak nog ontbreekt. De leerkrachten hebben zelf mango-ijs voor ons gemaakt en dat smaakt goddelijk. Het is een welkome afwisseling voor de Sprites en Cola’s waar ik eigenlijk niet van hou en de vele liters water die je wel moet drinken om niet in de problemen te komen.

Dinsdag 12 augustus
Vandaag werk ik voor het laatst aan de klaslokalen van de highschool in Nailon en ik word aardig in het zonnetje gezet. De leerkrachten hebben een lunch voor ons gemaakt en er is weer ijs tussendoor. Dan wordt ik apart geroepen en krijg van de directeur een hele toespraak met een oorkonde en ook nog enkele presentjes. Van verlegenheid weet ik niet wat ik moet zeggen.
Voor na afloop van het werk heb ik alle vrijwilligers en de staf uitgenodigd voor een drankje in het restaurantje bij mij in de straat. Bijna iedereen is present en het is een gezellige boel. Dat de stroom weer eens uitgevallen was en het bier en de frisdrank niet ijskoud is mag de pret niet drukken.

Dit is tevens mijn laatste bericht uit de Filipijnen. Morgen werk ik niet maar ga ik met één van de stafleden inkopen doen voor de basischool in Bambam en de highschool in Nailon. Totaal mocht ik van jullie Eur. 790,- ontvangen. Dat is voor hier geweldig veel geld. Op het verlanglijstje van Bambam staan o.a. sportattributen, CD’s met oefenprogramma’s en er lopen nogal wat kinderen rond waarvan de ouders geen schooluniform kunnen betalen. Nailon zou graag het vernieuwde practicumlokaal voor huishoudkunde opnieuw inrichten met een fornuis en kookgerei. Maar eens kijken hoever we komen.