Kathmandu

Zondag 24 april, maandag 25 april.

Ik reis met Qatar Airways over Doha naar Nepal. De gezagvoerder is een Nederlander en de rest van de crew bestaat uit een mix van alle nationaliteiten. De tussenstop in Doha van ruim 7 uur maakt de reis wel erg lang. Het vliegveld is enorm groot en heeft meer weg van een luxe shoppingmall dan een stationsgebouw. De koffie smaakt er overigens erg goed. Omdat ik in vliegtuigen en in wachtruimtes niet slapen kan lees ik in één keer het boek 'De overkant' van Jan Siebelink uit. Wanneer we Kathmandu naderen blijkt de wind in de verkeerde hoek te zitten en draaien we drie kwartier rondjes boven Kathmandu Valley. Van de stad zie je door de dikke smog bijna niets maar boven de smog zie je de pieken van de Himalaya roze getint door de ondergaande zon.

Op het vliegveld wordt ik opgewacht door Rabi Lama die me naar goed Nepalees gebruik een welkomst-shawl omhangt. De taxi brengt ons naar mijn hotel in de wijk Tamil. Kathmandu blijkt een stoffige en lawaaiige stad met druk verkeer.

Dinsdag 26 april.

Vandaag leidt Rabi me door Kathmandu.
Als eerste bezoeken de de Stupa van Bouddhanath. De bovenkant is door de aardbevingen ingestort en er is meer schade maar evengoed is het nog een indrukwekkende plaats. Er zijn veel monniken die komen bidden en we spreken er enkelen van. De jongste is 15 jaar. Wanneer een boeddhistisch gezin een 2e zoon heeft is het een eer voor de familie die naar een klooster sturen. Wanneer de zoon niet kan aarden mag hij gewoon terug naar de familie. Er zijn overigens ook kloosters voor vrouwen.
Hierna bezoeken we het tempelcomplex van Pashupatinath aan de oever van de heilige Bagmati rivier. We komen midden in een bruiloft terecht. De tempel zelf heeft de aardbevingen aardig doorstaan maar de schade aan bijgebouwen is enorm. Aan de oever zijn we getuige van verschillende lijkverbrandingen. Het voelt vreemd om zo vlak bij de rouwenden te staan die hun geliefden de laatste eer brengen. De voeten van de overledene worden gewassen en in de mond sprenkelt men water. Hierna wordt de overledene naar een vuurplaats gebracht en verbrand. De as wordt in de rivier geschoven en vindt zijn weg naar de oceaan.
Op Durban Square bekijken we het oude koninklijke paleis. Het is zwaar gehavend en we kunnen bijna nergens in. Met al mijn bouwkundige kennis zou ik niet weten hoe dit weer in zijn oude luister is te herstellen. Het puin is opgeruimd en het gespaarde houten beeldhouwwerk ligt op grote stapels.
Als laatste deze dag bezoeken we de Swayambunath tempel. Het is een zowel boeddhistisch- als Hindoe heiligdom boven op een heuvel in Kathmandu. We betreden maar liefst 350 treden voor we het complex bereiken. De tempel wordt bevolkt door talloze apen die overigens tamelijk schuw zijn.
's Avonds eten we uitgebreid vegetaris in een Nepalees restaurant. Een bandje speelt vol overgave op originele instrumenten Nepalese muziek.