Tot ziens

Gisteren de laatste dag bij SPCOS. Zoveel mogelijk werkzaamheden afgerond en samen met een inhoudsopgaaf op de computer van de stichting gezet zodat ze er bij kunnen. Op de valreep ook nog een samenvatting gemaakt van een stuk van wel 10 kantjes over het belang van voorlezen aan jonge kinderen. Dat zou hier nauwelijks gebeuren op de scholen buiten Paramaribo. De bedoeling is dat het door het Ministerie van Onderwijs verplicht wordt gesteld. Het probleem is dat buiten Paramaribo Nederlands alleen de schooltaal is maar dat men onderling de talen van de verschillende bevolkingsgroepen spreekt. Nederlands is voor de kinderen dus de 2e taal die buiten school nauwelijks gepraktiseerd wordt. Leuk de schrijver van het stuk ontmoet te hebben; een jonge taalwetenschapper en logopediste. Al met al werd het een lange dag omdat vrijdag een feestdag is en er niet gewerkt wordt. ’s Avonds afgesproken in een Pizzeria met Hugo en Marlies die dit weekend in de stad zijn.

Vandaag, vrijdag 25 februari, de dag van de revolutie, uitgeslapen en een beetje door de stad geslenterd en foto’s gemaakt. Ook nog even bij de gidsen van Fietsen in Suriname langs. Tevens me ingeschreven voor een 5 km. hardloop. Terug een stuk van een mis in de pas gerestaureerde RK kerk in het centrum meegemaakt. De kardinaal (himself, jawel, kompleet met rode keppel) toonde zich onverzoenlijk ten opzichte van andere relaties dan het huwelijk tussen man en vrouw. Aan het eind van de middag naar het plein van de revolutie getogen voor de 5 km. Een gezellige boel met – schat ik - zo’n 100 hardlopers en wedstrijdlopers en 200 wandelaars; groot en klein, (veel te) dik en dun. Keiharde muziek. Toespraak van de minister. Een goed verzorgde loop met waterpunten onderweg. Voor ons uit reden motorfietsen van de politie en een ambulance. Een contingent rekruten stal de show met op de maat te lopen bij het roepen van jell’s. Ik heb rustig ingezet omdat ik nog nooit bij 32 graden en hoge vochtigheid hard gelopen heb. Maar met het windje in het gezicht was het goed te doen. Alleen de laatste kilometer voor de wind was het nauwelijks te harden. Uiteindelijk binnen 27 minuten weer aan de finish. Precies mijn Nederlandse tijd. Ik was vermoedelijk de enige Nederlandse Bakra en dus ook de snelste, maar helaas geen medaille in deze categorie. Mijn prestatie draag ik op aan de slachtoffers van de revolutie en de nabestaanden die nog steeds wachten op genoegdoening. Moge het recht zegevieren, ook in Suriname.

Morgen nog even naar kantoor om de auto’s te helpen inladen van de karavaan die naar Albina vertrekt voor het kinderboekenfestival. En dan naar het vliegveld voor de thuisreis. Ook wel weer een fijn vooruitzicht om gauw weer thuis te zijn.