Moengo

Donderdag 23 februari

Vandaag een ‘kantoordag’ bij de Stichting PCOS ter voorbereiding van het Kinderboekenfestival in Saramacca (Groningen), volgende week. Een leuk weerzien met bekenden. Voor het festival zijn er al meer dan 5000 aanmeldingen. Dat stemt tot vreugde van de organisatie maar ook tot zorg, hoe dat allemaal logistiek in goede banen te leiden. Het terrein staat nog half onder water omdat de regentijd in Suriname dit jaar langer duurt dan normaal. Een aannemer heeft belangeloos 6 vrachtwagens met zand toegezegd. De kinderen komen uit Saramacca maar ook uit Nieuw Nickerie en met boten ui t de dorpjes in het binnenland. Men is enthousiast over mijn inbreng. Die zal ik jullie later uit de doeken doen.
’s Middags nog tijd om wat door de stad te slenteren en ik koop nog een mooi boek. Bij de Pizza Boy neem ik een pizza mee die zo groot en machtig blijkt dat ik er de volgende dag ook mijn ontbijt en lunch mee kan doen.

Vrijdag 24 februari

Om 8.30 uur vertrekt mijn Lanti-bus naar Moengo. Stapvoets gaat het in de spits richting de grote brug over de Surinamerivier. Eenmaal de brug over schiet het lekker op. De Oost-West verbinding wordt geasfalteerd en de werkzaamheden schieten al behoorlijk op. Aan het oude wegdek wordt evenwel geen onderhoud meer gepleegd en wanneer het asfalt ophoudt wordt je over de laatste 50 kilometer kompleet door elkaar geschud.

Rond 12.00 uur ben ik in Moengo en ga ik gelijk door naar STEPS voor wie ik de middag en avond een workshop over ‘verslagen schrijven’ zal geven. STEPS is een NGO met als belangrijkste geldschieter ICCO. Hun doelstelling is m.n. kansarme jongeren vooruit te helpen met korte gerichte beroepsopleidingen. Voor de workshop zijn er meer dan 40 inschrijvingen (de afspraak was 12, ha, ha). Gezien de grootte van de groep wordt uitgeweken naar de aula van de Barronschool waar ik eerder al eens workshops voor leerlingen en leerkrachten verzorgde.

De workshop gaat me goed af. De deelnemers, waaronder veel examenleerlingen van de LTS en de MULO en enkele medewerkers van STEPS zelf, zijn zeer geïnteresseerd. Maar om er echt een interactief gebeuren van te maken blijkt wel moeilijk. De Surinamers doen gewoon hun mond niet open; zijn verlegen en durven nauwelijks vragen te stellen. Aan de hand van mijn PowerPoint presentatie laat ik de deelnemers oefenen in het maken van een opzet voor de verschillende onderdelen van een verslag. De meesten willen het in één keer helemaal goed doen en dat blokkeert ze tegelijk. Wanneer ik stel dat ze het niet ‘fout’ kunnen doen; hooguit beter, helpt dat niet echt. Ook bespeur ik de behoefte om verslagen te verfraaien met niet ter zake doende kaders van bloemen- en hartjes. Schattig maar niet erg zakelijk. Aan het eind geef ik een stencil mee, zodat ze de lesstof nog een keer kunnen oefenen en als leidraad kunnen gebruiken bij het maken van een verslag. Na afloop vullen de deelnemers een evaluatieformulier in en daaruit blijkt dat ze de workshop zeer goed gewaardeerd hebben. Ik blij, natuurlijk.
Nog geen nieuwe foto’s want ik was mijn toestel vergeten mee te nemen.