Nailon highschool

Maandag 4 augustus
Vandaag begin ik op een nieuw project; een middelbare school in Nailon, een buitenwijk van Cebu (650 leerlingen) waarvan een aantal klaslokalen door de wervelstorm van November flink beschadigd zijn. Projects Abroad heeft 3 klaslokalen voor zijn rekening genomen. Van alle lokalen zijn de daken weggewaaid en van 2 lokalen is bovendien de gevel schuin komen te staan. Ons doel is die gevel weer terug te krikken en te verstevigen. Daarna moeten nieuwe spanten worden gemaakt waarop het dak komt te rusten. We worden hartelijk ontvangen door de volledige staf. Tijdens de lunch worden we getrakteerd op een heerlijke groentesoep.
Het is me duidelijk dat het om de oudste lokalen van de school gaat. De kolommen en de spanten zijn van hout en je kan zien dat in de loop van de jaren er allerlei reparaties aan hebben plaatsgevonden. Het dak was vermoedelijk ook al lek want tussen de verwrongen en roestige golfplaten zitten grote stukken zeil.
De werkzaamheden van vandaag bestaan uit het afvoeren van het puin dat in de lokalen ligt en het slopen van de restanten van de dakconstructie. Alles is kletsnat en inmiddels zitten overal termieten in. Terwijl we in het puin rommelen schieten ratten en hagedissen weg. Stapels schriften en boeken, kletsnat en half vergaan komen uit het puin.
Wat hier net zo gaat als bij de andere school is dat al het puin op een paar meter achter de school wordt gedonderd. Het papier, het hout en zelfs het plastic zullen binnen 1 of 2 jaar vergaan maar de stenen, het glas en de brokken golfplaat blijven achter, ontsieren de omgeving, maken de grond onbruikbaar en kunnen zelfs gevaar opleveren voor kinderen en mensen die er in gaan zitten roethanen.

Inmiddels zit er in het potje voor vervanging van verloren gegaan lesmateriaal al Eur. 790,-. Elena, Toos en Martin, hartstikke bedankt.
Zullen we afspreken dat na vrijdag geen donaties meer worden gedaan? Dan kan ik maandag of dinsdaghet geld hier van de bank halen en het aan de Principal en de Treasurer van de school overhandigen.

Dinsdag 5 augustus
Mijn idee om de scheefstaande gevel weer rechtop te zetten lukt. Op een paar meter uit de gevel slaan we naast de scheve kolommen hoekijzers in de grond die als anker moeten dienen. Hierna verbinden we de kolomkoppen met een dubbel touw aan de ankers. We steken een stuk hout tussen de touwen en draaien ze steeds verder ineen. Hierdoor komt er spanning op de touwen die de kolommen geleidelijk rechtop trekken. Het is een gok omdat het gedrag van het metselwerk niet te voorspellen is maar de wapening in de wand doet kennelijk zijn werk. Eén anker verbuigt volledig terwijl we de spanning op het touw opvoeren en we gebruiken noodgedwongen een stevige boom als extra anker. Ik ben de held van de dag. De gevel is nu gered maar er zitten enorme scheuren in en aan de buitenkant zijn grote brokken uit het metselwerk gevallen. Wat een bof dat we in Bambam al de nodige ervaring hebben opgedaan met het pleisteren van de muren.
`s Avonds hebben we weer de wekelijkse sociale avond met alle vrijwilligers bij Pizza Point. Er zijn veel nieuwe gezichten bij. Na de pizza’s maken we ons eigen Filipijns dessert met ingrediënten die voor ons klaargezet zijn. De basis is gecrushed ijs en roomijs waar extra suiker, gecondenseerde melk, gekonfijte vruchtjes, witte boontjes, banaanschijfjes en ananas aan worden toegevoegd.

Woensdag 6 augustus
Het is vandaag een feestdag en we hebben een vrije dag. Men viert de verjaardag van de provincie Cebu en de (stads)rechten van Cebu City, als onderdeel van de Filipijnen in 1937. Maar net als op de zondag is het een dag als alle andere dagen. Alleen de scholen en overheid werken niet; verder is het business as usual. De hele familie gaat naar het strand en James en ik gaan mee evenals een Deense en een Franse collega-vrijwilligster die bij een oom van mijn gastheer onderdak hebben gevonden. Met de afgeladen trikes van Vincent en zijn broer rijden we dor de heuvels naar een resort waar we een privé picknickplaats huren die half in zee staat. Het water is helder en verfrissend en we doen ons tegoed aan de BBQ en alle andere lekkernijen.
Wat grappig is dat de Filipijnse vrouwen en de meeste mannen met een short en een t-shirt het water in gaan. Alleen westerlingen zie je met een zwembroek of bikini. Voor mannen is, evenals voor de vrouwen, ondanks de temperatuur, een ontbloot bovenlijf überhaupt not done. Wat sommige mannen dan wel weer doen is, wanneer ze het warm hebben hun t-shirt ophijsen. (Veel te) dikke buiken mogen kennelijk wel gezien worden.

Donderdag 7 augustus
Het is een heel warme dag en de lamlendigheid straalt van de vrijwilligers af. Gezucht en gekreun, zoeken naar een schaduwplekje, drinkpauzes. Het valt niet mee. Ik las aan de staalconstructie die de muren en het dak van de lokalen moeten verstevigen. De zweetdruppels lopen in mijn ogen en ik zie zelfs waterstralen over mijn benen lopen. De waterfles staat naast me. Het lassen gaat me goed af. Af en toe geeft één van de professionals met een hamer een klap op mijn laswerk om te constateren dat het goed is. Intussen wordt de gevel die we rechtop gezet hebben opnieuw gepleisterd en die komt er weer puik uit te zien. De houten randbalken slopen we van het metselwerk om die te vervangen door een gewapend betonnen randbalk.

Vrijdag 8 augustus
Weer een snoei hete dag die bovendien een beetje vergald wordt omdat het lasapparaat het bij herhaling begeeft. Dat schiet dus niet op. Van de weeromstuit help ik maar bij het maken van de bekisting voor de randbalk en het repareren van de grootste gaten in de gevel. Aan het eind van de dag storten we het beton van de randbalk.