Thulo Parsel -2

Donderdag 28 april.
Vandaag is er een bruiloft van één van de mannen uit het dorp met een vrouw aan de andere kant van de vallei op ruim 3 uur lopen. Het is een gearrangeerd huwelijk maar men denkt wel dat de twee van elkaar houden. Veel mensen, uitgedost in hun mooiste kleren, lopen in optocht over de bergpaadjes naar de rivier op bijna 1000 meter onder hen, om na de oversteek van de rivier over een smalle hangbrug weer 1000 meter te klimmen. Om beurten dragen ze manden met lekkernijen op hun rug. Wanneer ze 's avonds na weer een wandeling in het dorp terugkeren is het me een raadsel dat ze er nog zo netjes uitzien. De laatsten lopen dan nog door het duister, bijgelicht door lampen van telefoons en zaklampen. Onder hen komt de zus van de broers Sarmila mee. Sarmila is ook al getrouwd en heeft een baby van 9 maanden, Rosami.
De wandeling naar de overkant vindt men voor mij te gevaarlijk en inspannend. Ik wandel deze dag met Bisnu, een gepensioneerde gids die met zijn veel jongere vrouw nog boert, naar een boeddhistisch klooster waar we alleraardigst ontvangen worden door de priester die weer een oom blijkt van de familie Lama. Hij spreekt geen Engels helaas en daardoor blijft het gesprek wat oppervlakkig. Hierna brengt Bisnu met naar de plek in de bergen waar de inlaat zit van de watervoorziening. Ook hier heeft het team van Telping Thulo Parsel wonderen verricht. Na de aardbevingen was de bron van het dorp droog gevallen maar met een nieuwe leiding van enkele honderden meters tapt men nu water uit een hoger gelegen beekje. Het water is op rantsoen want het is enorm droog in Nepal en er is een groot watertekort. De regen laat ook op zich wachten en de hoger gelegen akkers zijn droog. Het vee eet noodgedwongen de bladeren van de bomen en de moederdieren hebben niet genoeg melk voor hun jongen. Toch ervaar ik bij de mensen geen klagen. De Nepalesen zijn goedlachs en hebben gevoel voor humor.
Ondertussen probeer ik een goede indruk te krijgen van de traditionele bouwwijze en de manier waarop de nieuwe woningen gebouwd worden. De oude huizen zijn gebouwd met keien muren van ongeveer 40 cm. dik waarbij leem als specie wordt gebruikt. De vloeren zijn van hout en de dakbedekking bestaat veelal uit riet of gebakken pannen. Bijgebouwen bestaan vaak uit vlechtwerk van bamboe stengels. Het vlechtwerk wordt geheel of gedeeltelijk aangesmeerd met leem. De nieuw te bouwen woonhuizen van ca. 4x8 m. worden gemaakt naar het concept van een Nepalese architect en zijn door verschillende maatregelen aardbevingsbestendig(er). De belangrijkste maatregel is dat er geen verdieping meer wordt gemaakt. Voor de muren maakt men een betonnen funcering en de muurdikte is teruggebracht tot 30 cm. Voor het metselen gebruikt men nu cementspecie. Voor versterking en samenhang van het metselwerk worden verticale stafen in het metelwerk aangebracht die gekoppeld worden aan een houten randbalk op ca. 1 meter hoogte en de muurplaat op ca. 2,20 m. hoogte. Op de muurplaat rusten 4 houten spanten die gekoppeld worden met gordingen waarop men golfplaat dakbedekking aanbrengt. Het concept is enigszins aangdaan omdat van betonnen randbalken was uitgegaan i.p.v. hout, men de bedoelde tussenmuur achterwege liet en door gebrek aan bouwmaterialen afzag van een zoldervloer. Ik laat de indrukken op mij inwerken en zie meerdere verbeterpunten die relatief eenvoudig en goedkoop zijn te realiseren. Mijn belangrijkste conclusie is toch wel sprake is van een goed doordacht concept en dat de nieuwe woningen een aanzienlijke verbetering zijn t.o.v. de oude huizen.