Thulo Parsel -3

Vrijdag 29 april.

Het is vandaag mijn verjaardag maar dat wil ik eigenlijk niet weten; al jaren niet. Mijn huisarts, die ik consulteerde vanwege een pijnlijke knie, vroeg me laatst of ik bang ben ouder te worden. Ik toonde me namelijk gechoqueerd toen ze me adviseerde te stoppen met hardlopen. Ik dacht toen van niet maar zo'n vraag zet je wel aan het denken.

Hoewel ik had aangegeven dat ik 3 dagen zou blijven lijkt men toch verrast dat ik mijn tentje weer opbreek. Ik weet niet of ik de lieve mensen tekort doe maar ik kan het niet opbrengen langer te blijven. Er is voor mij niets te doen. In deze fase van de bouw wordt gesleept met cement, grind en zand over bergpaden waar ik genoeg heb aan mezelf. Vlechten van wapening of een bekisting bouwen is nog niet aan de orde. Mijn aanwezigheid verstoort toch in zekere zin het normale leven in het dorpje en ik gebruik hun water en eten. Ik durf nauwelijks naar het wc-tje om me te wassen. Gelukkig heb ik een paar weggooi-washandjes meegenomen. Men beschouwt me als gast en weldoener en daarvoor kom ik eigenlijk niet.

Nir reist weer met me mee terug naar Kathmandu. De bus is overvol en lawaaiig door geroep en keiharde hindoe-muziek die uit de luidsprekers schalt. We zitten direct achter de chauffeur boven een voorwiel. Ik weet niet waar ik in de toch al krappe zitplaats mijn benen moet zetten. Ik voel me bezwaard omdat oude mensen moeten staan of op de warme motorkap zitten. Een moeder geeft haar kind de borst en moet tegelijk kotsen van narigheid. Het dak zit vol met mensen en spullen. Wanneer je denkt dat dit het absolute maximum is staan er bij het volgende dorpje al weer 6 mensen met hun bagage te wachten. De bus met 25 zitplaatsen vervoert er waarschijnlijk wel 60. Bij iedere grote hobbel verwacht je dat er wel iemand van het dak zal vallen. Een tegenligger dwingt de bus achteruit terug te rijden. Ik kijk ondertussen in een ravijn van honderden meters diep en kan de berm niet eens meer zien. De chauffeur doet onverschrokken zijn werk. De terugweg is dezelfde als de heenweg maar duurt wel 2 uur langer.

Je kunt je voorstellen dat ik blij ben wanneer ik weer in mijn hotel ben en me kan douchen en een baard van 3 dagen kan scheren. Met Rabi bespreek ik onder het genot van een heerlijke Thukpa (groentensoep) de mogelijkheden voor de komende dagen.