Indrukwekkend

Vrijdag 15 februari – maandag 18 februari.
Vrijdag neem ik een beetje letterlijk; een vrije dag om te chillen en alle indrukken een beetje te laten indalen. Een visser zet me op één van de eilandjes voor de kust af. Een onbewoond eilandje waar ik onder een afdakje kan chillen en in de zee kan snorkelen. Er zijn gelukkig geen andere toeristen en ik heb het eiland dus helemaal voor mezelf. Acok heeft me een rangtang meegegeven met nasi en heerlijke groenten en ananas. Ik voel me een beetje Robinson Crusoe. Wanneer ik met duikbril en snorkel het ruime sop kies en een stukje van het strand zwem lijkt het of ik een aquarium in zwem. Duizenden visjes van allerlei soort schieten voor me langs in scholen of paarsgewijze. Een pracht aan kleuren flakkert surrealistisch door mijn beeld tegen een achtergrond van allerlei koralen in de meest uiteenlopende vormen en kleuren met daartussen wuivende zeeanemonen en wieren. Het spijt me wanneer in de loop van de middag de visser me weer komt oppikken voor de terugtocht naar het vaste land.
De zaterdag en zondag ben ik met Erwin op pad. Ik ben inmiddels verkast naar een hotel in de buurt van Pringgasela, zo’n anderhalf uur met de auto richting Mataran, de hoofdstad van Lombok. Erwin is een ondernemer pur-sang met het hart op de goede plek. Hij ontwikkelde met een jonge architect en een bamboe timmerfabriekje een concept voor één-kamerhuisjes en twee-kamerhuisjes van bamboe waarvan er voor rekening van Humanitas in de verschillende dorpen in noord en oost Lombok al tientallen geplaatst werden. De plint bestaat uit een rand van betonstenen van ca. 4 x 6 m. waartussen na afloop een betonvloer wordt gestort. Op de plint wordt een frame van bamboe geplaatst dat afgewerkt wordt met vlechtmatten. Het dak is van golfplaat met daaronder een brede ventilatiestrook. In de voorgevel zitten de toegangsdeur en twee raampjes. De overstekken van het dak voorkomen dat de wanden nat worden en een luifeltje van de voorgevel biedt de bewoners de mogelijkheid een soort waranda te maken wanneer zij weer wat geld te besteden hebben. De éénkamerwoningen zijn voor een gezin en de tweekamerwoningen voor twee aparte gezinnen die wel gerelateerd zijn.
We bezoeken verschillende vissersdorpjes aan de kust waar tijdelijke huisjes werden gebouwd voor gezinnen die alles verloren hebben of van wie het huis zo beschadigd is dat terugkeer niet mogelijk is. De mensen zijn vriendelijk maar heel veel gezinnen zijn nog niet geholpen. Het meest extreme geval is waar 14 mensen onder een dekzeil bivakkeren. De oudste een blind omaatje en de jongste een baby van 4 maanden oud. Edwin inventariseerde een behoefte van nog zo’n 50 nieuwe huisjes, alleen in de kampong Mander bij Lebuhanlombak, waar de pont naar Sumbawa vertrekt. De gemetselde huizen liggen plat of zijn zwaar beschadigd. De traditionele huisjes op palen staan nog en de schade daaraan is beperkt en reparabel.
Het is hartverwarmend hoe we verwelkomd worden maar dat zal ook wel een beetje te maken hebben met het feit dat Erwin voor hen een weldoener is. Verschillende keren klampen mensen hem aan om om een huisje te vragen. We worden getrakteerd op kokosnoot die ter plekke wordt opengesneden en waaruit we het sap opdrinken en de kokos met een lepel uit de schil schrapen en oplebberen.
Maandag neemt Erwin me mee voor een wandeling door de sawa’s en de kampongs rond Tete Batu in de buurt van Pringgasela, een stadje in het midden van Lombok. De schade van de aardbeving is hier heel beperkt gebleven. Erwin groeide hier op en ik ontmoet verschillende familieleden. Erwin heeft hier ook zijn huis en toeristencentrum waar hij me op een heerlijke lunch fêteert. Ik ben blij dat ik mijn wandelschoenen bij me heb want we lopen over smalle glibberige kleidijkjes tussen de sawa’s door. Hij geeft uitleg over allerlei gewassen die hier groeien. Ook bezoek ik een zand en grindgroeve waar mensen met de hand afgraven en op fractie zeven. Ze verdienen er omgerekend per persoon ongeveer 3 Euro per dag mee. Later op de dag neemt Erwin me mee naar huisweverijtjes, een coöperatie voor cassavekroepoek, een coöperatie voor sojaproducten als tofu. We sluiten af met een bezoek aan een huis-pottenbakster. Terug in het hotel neem ik met Erwin nog even de problemen van de hele wereld door. Er is nog een hoop de doen.