Dodemansrit

Gisteravond met Andre een gesprek gehad op het Polytechnisch Centrum PTC; een avondschool met o.a. een opleiding Bouwkunde en Weg en waterbouwkunde. Hier zetten ze een kenniscentrum op waar ik wellicht een bijdrage aan kan leveren met o.a. een stukje bijscholing van docenten. Vóór ik naar Nederland terugkeer zal er nog een gesprek volgen.
Omdat het regentijd is bleken hele straten van Paramaribo ondergelopen maar niemand kijkt er van op. Na afloop heerlijk Chinees gegeten.
Een onrustige nacht door opkomende migraine. Had ik eerder op de dag een forse wateroverlast veroorzaakt met douchen als gevolg van een lek in de afvoer; ik vrees dat de uitbater van Zus&Zo nu ook een verstopte afvoer heeft van de wastafel in mijn kamer met Chinese kliekjes.

Vanochtend een beetje dizzy naar de bus naar Albina gelopen maar die reed niet i.v.m. de feestdag Keti-Koti. Ze vieren hier dan de afschaffing van de slavernij. Het centrum van Paramaribo is een dolle boel. De vrouwen maar soms ook jonge meiden lopen hier met de prachtigste kleren.
Dus bij gebrek aan bus met de taxi. Dat werd een ware dodemansrit. Met snelheden van boven de 100 km per uur over de 'Oost-Westverbinding' vol kuilen en gaten en tegenliggers die steeds het beste stukje van de weg opzoeken dat vreemd genoeg altijd aan de verkeerde kant te vinden is. Waar ik met de bus vorige keer 5 uur over deed kostte de taxichauffeur nu slechts de helft van de tijd. Gelukkig toch heelhuids aangekomen.
Er wordt inmiddels hard aan de 'Oost-Westverbinding' gewerkt door een Chinese en een Nederlandse aannemer.

Bij Hugo en Annelies aangekomen werd ik hartelijk ontvangen. Het is hier een 'zoete inval'. Er scharrelen overdag voorlopig nog zo'n 20 crèchekinderen rond en enkele leidsters. De crèche van Annelies is in aanbouw, maar het werk vordert slechts langzaam.
De moeder van Annelies, die hier met haar jongste dochter inwoont, zorgt voor het eten en de huishouding. Dan hebben Hugo en Annelies ook nog een tweetal 'kweekjes'; een jongen van 8 en een meisje van 2.

Helaas kan ik met mijn eigen computer het internet niet op. Het kabeltje van de telefoon past niet. Maar gelukkig kan ik de computer van Hugo even gebruiken.

Morgen ben ik in Moengo om het project van een van mijn leerlingen te bekijken en zo nodig nog het een en ander te regelen. Hopelijk ben ik dan weer van mijn koppijn af.