Surinaamse griep

Ha, daar ben ik eindelijk weer. Mijn hartelijke condoleances voor het verlies van Nederland, en dat nog wel met een 'gestolen doelpunt', begrijp ik.

Ik ben heel blij met jullie reacties op mijn berichten want op slechte momenten knaagt de twijfel wel eens.
Ik werd geveld door de Surinaamse griep en geloof me, dat was geen pretje. Met een antibioticakuurtje krabbel ik er weer bovenop. Hoge koorts, snotneus, gemene hoest, geen trek in eten en drinken. Daarvoor al een voedselvergiftiging gehad. Wat je bij de Weightwatchers in een jaar bereikt lukte mij hier in 5 dagen. Ik heb geen weegschaal bij de hand maar een paar kilo gewichtsverlies zal het wel zijn.

Met de ouderschapscursus in Erowarte hebben we het locale nieuws gehaald, zo vernam ik van één van de deelnemers die ik bij 'de Chinees' (supermarkt) tegenkwam.

Op woensdag en vrijdag heb ik zorgcoördinatoren getraind in Moengo op de St. Theresiaschool. Een geïnteresseerde groep vrouwen die enthousiast mee deden. Een door mij beoogd rollenspel ontaardde in een waar toneelstuk en over een spel waarbij ze na elkaar een boodschap door moesten geven terwijl ik 'ruis' veroorzaakte door over voetbal te gaan praten wordt nu in heel Marowijne gesproken. De evaluatie was heel gunstig en het grootste compliment is dat ze nog 2 dagen getrained willen worden.

Donderdag heb ik Hugo een dag met zijn leerlingen mee mogen maken. Hij probeerde van de 3e klassen (MULO) een hechte groep te maken om daarmee het eindexamenjaar in te gaan. Hij had er een soort conferentie van gemaakt, met bloemstuk op het spreekgestoelte en limo met broodjes. Het enthousiasme waarmee hij les geeft is aanstekelijk.

Zaterdag was dus een verloren dag door de 'S-griep'. Hugo en Annelies waren naar Paramaribo voor een belijdenis van 2 nichtjes. Ik had nog een stuk van de crèche willen schilderen maar alleen al de stelling op te klauteren bleek te uitputtend.
Zondag met het schoonzusje en 'het kweekje' naar de kerk. Wat duurt een dienst van 3 uur als je griep hebt dan enorm lang.

En nu is al weer maandag. Ik had zojuist een uitgebreid en onderhoudend gesprek met de inspecteur voor het onderwijs in Marowijne. Ik heb nu dan wel een uitnodiging op zak om met schoolhoofden en vertegenwoordigers van ngo's een bijeenkomst bij te wonen voor een 5-jarenplan voor Marowijne. Maar wat betreft de trainingen van leerkrachten krijg ik van de inspecteur geen duidelijkheid.

Morgen een rustig dagje en woendag een training voor de leraren op de Barronschool. Daar verheug ik me op.

Voor alle duidelijkheid, het gaat dus weer goed met mijn gezondheid. Alleen de controle over de sluitspier laat nog te wensen over.