MTB tochten rond Zanderij

Zaterdagochtend om 8.00 uur vertrokken we vanuit Paramaribo met de auto van onze gids Etto met een aanhangwagen met 6 mountainbikes richting Zanderij op ongeveer 50 km. vanaf Paramaribo. De bestemming was camping Palulu, een quasi eco-camping die door een vriendelijke Duitse man wordt gerund met zijn dochter en schoonzoon. Onder rieten afdaken kunnen tenten worden geplaatst of hangmatten worden opgehangen. Uiteraard koos ik voor de hangmat want daar had ik bij de fietstocht naar Moengo al goede ervaringen mee opgedaan. Op zaterdag maakten we een tocht van ca. 50 km. door de savanne rond Zanderij. Een deel daarvan ging over en langs de voormalige spoorlijn die hier destijds werd aangelegd voor de goudwinning in het binnenland. Inmiddels is de spoorlijn 30 jaar niet meer in gebruik. Hele stukken zijn overwoekerd door struikgewas, de bielsen zijn verrot en de spoorstaven zijn gedeeltelijk verdwenen. Op de route deden we verschillende indianendorpjes aan. Hoewel de hele tocht over onverharde wegen ging viel de zwaarte reuze mee. Door het dichte bladerdak hadden we niet veel last van de zon. Alleen de muskieten en steekvliegen vormden een waren plaag op het moment dat je stil hield om wat te drinken en eten. Terug op de camping werden we vergast op een heerlijke maaltijd met vis en veel groenten. ’s Nachts geslapen als een roos, in de hangmat.

Op zondag maakten we een tocht van ongeveer 80 km. Aanvankelijk volgden we de spoorlijn in zuidelijke richting en viel de zwaarte nog wel mee. Maar eenmaal van de spoorlijn af was het afzien met rulle paden met fijn kwartszand waar je steeds in vastliep en paden die kniediep onder water stonden. Het gebied is zanderig en doet een beetje aan de Veluwe denken maar de bodem is verzadigd door water van hoger gelegen gebieden dat zich hier verzamelt. Ook was er weinig mogelijkheid om uit de zon te blijven. We kruisten verschillende kreken waar we zonder aarzelen met kleren en al in sprongen voor verkoeling. Aan het eind van de trip gingen we over brede lateriet wegen weer terug naar Zanderij. De kuilen en het tot wasbord uitgesleten wegdek vormden een aanslag op ons zitvlak en armen. Aan het eind van de rit was niemand meer vrij van pijnen en pijntjes. Het laatste uur reden we in tropische plensbuien en als verzopen katten keerden we terug op de camping. Wat was ik blij dat mijn camera deze watersnood overleefd heeft. Al weer stond er een heerlijke en overvloedige maaltijd voor ons klaar met gegrild vlees en kip en salades. Om ongeveer 19.00 uur werd ik weer door Etto op mijn logeeradres in Paramaribo afgeleverd.