Panta rhei

Gisteren, maandag weer een creatief productieve dag. Ik ben blij dat ik op scouting gezeten heb. Het kinderboekenfestival heeft meer dan 60 lees-en-doe-stands rondom de begrippen 'denken aan je toekomst', ‘studeren’, ‘werk’ en 'welzijn'. Het geheel moet de kinderen en leerkrachten motiveren (meer) te gaan lezen. Er wordt een verdeling gemaakt in onderbouw en bovenbouw. De stands worden bemand door vrijwilligers, medewerkers van de stg. PCOS en Nederlandse en Belgische stagiairs van PABO's, opleidingen Doventolk, Logopedie e.v.a. Het blijkt in de praktijk voor PCOS moeilijk om voor de onderbouw voldoende activiteiten te bedenken. Dus ik haal mijn hart op. In de activiteiten staat altijd een bepaald kinderboek centraal. Er zijn ook boeken te koop tegen sterk gereduceerde prijzen, zodat de lagere scholen hun bibliotheken kunnen vullen met nieuwe en verantwoorde boeken. Het lukt PCOS zelf ook boekjes uit te geven in m.n. de (moderne) Surinaamse context. Die moeten de oude, veelal typisch Nederlandse boekjes á la 'Jaap en Gerdientje' en 'Jip en Janneke' ook geleidelijk vervangen. Voor een doe-activiteit voor de onderbouw schreef ik zelf een Surinaams verhaaltje over een inbreker en een politieagent. De kinderen spelen hierna een spel waarbij de politieagent de boef moet vangen. Ook Surinaamse kinderen denken bij een toekomstig beroep meteen aan werk als agent of brandweerman.

Gisteren mijn man uit Gunsi gesproken over zijn project om dropouts te scholen. Hij heeft een duidelijk beeld waar hij uit wil komen en heeft qua infrastructuur al veel voor elkaar gekregen maar hij lijkt mij weinig realistisch waar het de instroom betreft. Hij wil a priori niemand uitsluiten maar heeft geen idee hoe hij de dropouts die al jaren nietsdoen, hosselen of stelen, 2 jaar aan zich kan binden voor het volgen van een vakopleiding. Ook is het onduidelijk wat hij nodig heeft aan vakkrachten en leermiddelen of hoe een curriculum er uberhaupt uit moet komen te zien.
Wanneer ik hoor dat er een smid/meubelmaker/aannemer in het dorp is die het vele werk niet aan kan, denk ik, zet daar een paar leerlingen bij. Maar dat zou niet kunnen omdat de leerling direct een volwas salaris zou eisen omdat die niet zou (willen) begrijpen dat een werkgever kosten moet maken voor zijn werkplaats, materiaal, gereedschappen, e.d. Zo’n jongere, die bij de dag leeft, lijkt mij dan moeilijk te paaien om 2 jaar onbezoldigd in de schoolbanken terug te keren.
Morgen ga ik eens kijken hoe ze deze uitdagingen bij KANS in Paramaribo aan gaan.

Te denken dat ik al weer zowat halverwege de 2e en tevens laatste week zit. Wat gaat de tijd toch snel. Maar eerst nog mijn workshops op donderdag en vrijdag. Ben benieuwd naar de opkomst want de PR voor de workshops is me een beetje duister.