Kathmandu

Vrijdag 17/2 – Zondag 19/2/17

De vlucht van Amsterdam naar Nepal doe ik met Turkish Airlines. Ik laat me bij deze keuze leiden door de korte tussenstop op de luchthaven van Istanbul. Het blijkt een prima keuze. Keurig op tijd vertrokken en een gemakkelijke overstap in Istanbul. Slapen lukt me niet in een vliegtuig maar met een interessant boek en mooie muziek op mijn oren kom ik de nacht goed door. Het laatste halfuur vliegen we parallel aan de Himalaya die als een lange witte keten van hoge bergpieken boven de deken van smog uitsteekt die het land zelf vanuit de lucht onzichtbaar maakt.

Op het vliegveld van Kathmandu aangekomen moet ik lang wachten op mijn koffer en dat maakte me best wel zenuwachtig. Er zitten weer allemaal materialen en gereedschappen in voor Thulo Parsel en dat maakt hem opvallend zwaar. De koffer blijkt ongehavend.
Buiten word ik al opgewacht door de chauffeur van Projects Abroad. We moeten nog een halfuurtje wachten op een andere vrijwilliger en worden vervolgens naar een hotel in Thamel, de toeristenwijk van de stad gebracht om te acclimatiseren en bij te komen van de vlucht. We hebben de hele middag nog en met mijn collega vrijwilliger wandelen we door de stad om uiteindelijk bij de Monkey temple, Swayambhunath uit te komen. We beklimmen de 365 treden voor een prachtig uitzicht over de stad. De energie is dan wel op en een taxi brengt ons terug naar het hotel. Die avond eten we een heerlijke Dahl.
Tot mijn verrassing staat Ravi uit Thulo Parsel op de stoep. Met hem zal ik komend weekend naar het dorpje rijden om de huizenbouw van Helping Thulo Parsel gade te slaan. Hij is dolblij met een laptop en telefoons die hier een tweede leven krijgen.

Op zondagochtend mogen we nog uitslapen. Om 11.00 uur volgt een ‘induction’ en krijgen we van een stafmedewerker allerlei instructies en wetenswaardigheden voor ons verblijf in Nepal te horen. ’s Middags worden we naar onze definitieve onderkomens gebracht. Ik kom terecht in een guesthouse in Patan, een buitenwijk van Kathmandu. Ik zal er de kamer delen met 2 anderen. Totaal zijn er 6 vrijwilligers van verschillende nationaliteit. Er zit ook een Nederlandse bij en allen zijn werkzaam in de herbouw van scholen.
De gastheer heet Ram en woont met zijn vrouw en dochtertje van 2 in hetzelfde huis. Hij en zijn vrouw zijn echte Nepali en 3 jaar getrouwd. Het was een door de ouders gearrangeerd huwelijk.
Met één van de vrijwilligers verken ik de omgeving. Het supermarktje zou belangrijk zijn voor aanvulling op het rantsoen dat ons door onze gastheer en vrouw vertrekt zal worden. Maar daar merk ik de eerste avondmaaltijd niets van; er is ruimschoots pasta die bovendien heel smakelijk is.
De andere vrijwilligers vertellen me al het een en ander over de bouwprojecten. Ik herinner het me van mijn bezoek vorig jaar. Men begint met een fundering van beton. Daarop worden de buitenmuren gemetseld tot ongeveer 90 cm. hoogte die daarna afgedekt worden met een betonnen randbalk. Op de muur wordt vervolgens een lichte staalconstructie geplaatst die daarna wordt ingevuld met muren en een dak van golfplaten. De constructie kan bij een aardbeving eenvoudig vervormen zonder in te storten. Het maakt me benieuwd naar wat me morgen, mijn eerste werkdag, te wachten staat.
Nu maar hopen dat er onder mijn kamergenoten geen snurkers zijn.