Drie stappen voorwaarts en twee achterwaarts

Vrijdag 4 oktober – zaterdag 5 oktober.

Op een gegeven moment sta je niet meer versteld van wat fout gaat maar juist van wat goed gaat.
In de hele wereld meten de technici in meters en millimeters. Behalve in Indonesië. Hier is het nog meters en centimeters en dat maakt het lezen van de plattegrond en het ankerplan van het huisje ingewikkeld. Waar ik ook geen rekening mee heb gehouden is dat de bouwploeg die de fundering maakt de tekening op z’n kop kan houden bij het plaatsen van de ankers voor het huisje, of beter gezegd spiegel-symmetrisch. De ankers staan nu 250 mm = 0,25 m = 25 cm. te ver naar voren. Eén anker is op de verkeerde plaats gezet. Het is natuurlijk oplosbaar maar als de mensen je verwachtingsvol aan staan te kijken is het lastig om te vertellen dat het niet helemaal goed is.

Els gelooft heilig in de Boucherie-methode voor het verduurzamen van bamboe. Onder druk (2,0 —tot 2,3 bar) wordt daarbij een borax-azijnoplossing in de vers gekapte bamboe gespoten om de plantsuikers te vervangen door boraxkristallen. Dat maakt de bamboe minder lekker voor termieten en andere suiker- en celluloseliefhebbers. De druktank wordt door de lokale smid gemaakt uit een tank van onbekende oorsprong en de bovenkant van een expansievat. Vandaag heb ik met de smid de tank onder druk gezet en niet alleen is de tank lek, ook de aansluiting van de spuitopening en de vuldop zijn lek. De drukmeter geeft geen krimp maar deze aansluiting is tenminste niet lek. Ik krijg bij zoiets angstvisioenen. Indonesiërs die niet gehinderd door kennis en gebrek aan onderhoud deze machine moeten gaan bedienen. Borax is dan wel relatief milieuvriendelijk maar niet ongevaarlijk voor de huid en ogen. Ik heb de smid maar een schouderklop gegeven voor wat er goed is gegaan. Ik rekende er eigenlijk al niet meer op dat ik de machine vóór mijn vertrek in gebruik zal zien.

Regeren is vooruitzien. De auto die Els huurt haalt ze ’s avonds op om ’s morgens vroeg weg te kunnen. De auto wil die ochtend evenwel niet starten. Ze legt het probleem telefonisch uit. Na uren komt er iemand van het verhuurbedrijf. Het zal de accu wel zijn maar eh …… de man heeft geen startkabels bij zich.

De watertoren van Els wordt vervangen. De vier palen zijn zover door de termieten, boktorren en bruine rot opgegeten dat die met de 1000 kg. zware watertank een gevaar vormt voor het huis. Er wordt nu op de oude fundering een stalen toren geplaatst. Die is ongevoelig voor insecten en bovendien is de toren in de aanbieding. Het is een kwestie van tank legen- en vervolgens loskoppelen. De toren vervangen en het vat terugplaatsen en weer aansluiten. Grapje. Het kan nog makkelijker! Je zaagt alle leidingen door en prutst er later weer een koppelstuk tussen.

Ergerlijk is dat alles wat je aan materiaal en gereedschap koopt van matige- of soms slechte kwaliteit is. De haakse slijper, een pseudo Makita gaat bij het eerste gebruik in rook op. Bij het vervangen van een handdouche ontbreken de rubber ringen. Wanneer we het koppelstuk op de kraan zetten breekt het nog vóór er een tang aan te pas komt. Wat een geluk dat Els niks weggooit. We vinden drie oude handdouches en kunnen er de goede onderdelen uit ‘recycleren’. Zo ziet Els het graag.

In het bos rond het huis van Els loopt nu een heel schone gekko met parelwitte tanden. Mijn zeep is verdwenen en ook het opzetstuk van mijn elektrische tandenborstel. Wat raadt je de gekko? Ik vind het opzetstuk terug in de hoek onder een kastje in de badkamer. De minuscule rubber flapjes in het borsteltje zijn er tot op het plastic tussenuit geknabbeld.

Soms heb je gewoon pech. Ik wil geld opnemen uit een ATM. Een gewoon openingsscherm dient zich aan. Mijn buitenlandse kaart wordt herkend en de flappentap vraagt welke taal gewenst is. Ik kies voor Engels. Hierop gaat het scherm op blauw met de mededeling dat ie tijdelijk buiten gebruik is. Zou de Brexit mij parten spelen. Mijn kaart krijg ik niet meer terug. Het aanroepen van Allah en andere goden ten spijt. De tuinman in Ampenan merkt fijntjes op dat hij arm is en ik rijk maar dat we allebei geen geld hebben.