Paramaribo

Netteke heeft me vroeg naar Schiphol gebracht. Een maand van huis; zo lang zijn we in de afgelopen 37 jaar nog nooit zonder elkaar geweest. Waar ben ik aan begonnen?
Om ongeveer 9.15 uur zie ik de kust van Scheveningen onder ons doorschuiven en is de lange oversteek begonnen. Het vliegtuig zit niet helemaal vol en met mijn buurman deel ik een vrije tussenplaats. Ik werk me door een dik verslag heen over de onderwijssituatie in Marowijne. De studenten van de Hogeschool Ede hebben er iets prachtigs van gemaakt. Een aantal suggesties voor de communicatietraining voor leerkrachten en 'de ouderschapstraining' worden me op de valreep nog in de schoot geworpen. Ook mijn buurman, Orlando, heeft nog een aantal tips voor me: hou het basic en geef de ouders informatie mee die ze meteen kunnen toepassen. Uit het verslag van de studenten leer ik dat je niet alleen moet kijken naar wat er fout gaat, maar vooral naar wat goed gaat. De voorwaarden die zaken goed laten lopen kun je wellicht gebruiken voor verandering van zaken die niet zo goed gaan.

's Avonds ontmoet ik André en Marieke Buitenhuis. Een jong stel avonturiers en wereldverbeteraars. André is ondernemer in de bouwsector. Met hem zal ik vandaag een gesprek hebben met het management van het PTC, de Hogere Technische School in Paramaribo, om te verkennen of er belangstelling is voor de kaderopleiding Uitvoerder bouw of althans elementen daaruit. André heeft ook nog alternatieven in petto. Zijn vrouw werkt als ergotherapeute in de revalidatie bij het ziekenhuis en blijkt op zoek naar arbeidsdeskundige tools voor het opzetten van een arbeidsrevalidatie. Wellicht dat ik daar ook enige ondersteuning aan kan geven.

En nu zit ik na een warm nachtje en veel gemier met internet met m'n laptop op een balkonnetje van het guesthouse Zus&Zo, recht tegenover de Palmentuin. Eens kijken of ik een lekker Surinaams belegd broodje kan scoren en een grote fles water.