Aan de bak.

Donderdag 3 mei vrijdag 4 mei.
Donderdagochtend komen de medewerkers van STEPS bijeen en inventariseren we de trainingsbehoefte bij het eigen personeel. De meeste belangstelling gaat uit naar ‘verslagen schrijven’ en ‘het organiseren van het eigen werk/timemanagement’. De middag besteed ik aan de voorbereiding van de training ‘het organiseren van het eigen werk’ omdat ik hiervoor nog helemaal geen materiaal heb en de training vrijdag al gegeven wordt. Ik moet er niet aan denken dat ik geen internet zou hebben; dat ik zelf een timemanagementcursus volgde is al jaren geleden.

Vrijdagochtend de training gegeven en dat ging me goed af. Aan de hand van een PowerPoint presentatie behandel ik een klein stukje theorie met daarachter meteen een praktische oefening zoals het opstellen van een prioriteitenlijst, het maken van een dag/weekplanning, verbeterlijstjes voor de eigen werkorganisatie en de eigen werkplek en een strategie om nee te kunnen zeggen wanneer nieuwe opdrachten interfereren met de eigen prioriteiten. Dat laatste is een lastige. Een Surinamer zegt geen nee.

Voor lunch wordt iedere dag eten gehaald en het is verbazingwekend wat een grote porties hier verorberd worden. Het eten is bovendien behoorlijk vet en dat zie je aan de gemiddelde buikomvang van de mensen ook wel af.
Ook verbaas ik me over de vele regen die hier valt in de veronderstelling dat het nu nog droge tijd zou zijn. Dat is evenwel een misvatting; het is nu regenseizoen. Maar een duidelijke scheiding tussen de regen- en droge perioden is er kennelijk al jaren niet meer. De afgelopen korte droge tijd onderscheidde zich in niets meer van de regentijd. Met houdt de ‘climate change’ hiervoor verantwoordelijk.

Bijzonder is voor een witteboordenbouwvakker als ik, hier in gesprek te komen met mensen van Wegenbouwbedrijf Vervat uit Rotterdam dat hier de Oost-Westverbinding reconstrueert en asfalteert. Vervat schenkt STEPS 200 m2 ophoogzand voor de fundering van hun nieuwe onderkomen. Terwijl de Nederlanders al de voltooiing naderen van hun deel van de Oost-Westverbinding, zijn de Chinezen met hun deel van de weg nog nergens te bekennen. ‘Waar een klein land groot in kan zijn!’.