Kinderboekenfestival

Donderdag 25 april.
’s Ochtends heb ik afgesproken met een vrouw om met de fiets naar het festivalterrein te rijden; toevallig blijkt ze de echtgenoot van een collega van Netteke te zijn die hier bij een medisch project betrokken is. We fietsen naar Leonsberg waar we met een bootje de Surinamerivier oversteken. Je bent dan al vlak bij Fort Nieuw Amsterdam.
De ochtend is ongekend rustig. Drie keer valt er een gat van een halfuur omdat een aantal scholen niet komt opdagen, dan wel later komen of vroeger weggaan. Heel relaxed voor mij dus. Het geeft me tijd om ook de andere stands te bekijken. Mijn buurvrouw discussieert met de leerlingen aan de hand van stellingen. Stellingen die mijns inziens erg hoog gegrepen zijn en een beetje gezocht. Aan de reacties te horen weet ze de jongeren toch te boeien. Het gaat over het recht op goed onderwijs voor ieder kind.
Wanneer we zitten te lunchen gaat het regenen en niet zo zuinig ook. Wanneer we het festivalterrein oplopen blijken de lager gelegen stands onder water te staan. Een aantal is voor de rest van het festival niet meer te gebruiken en een enkele tent wordt in allerijl nog verplaatst.
’s Avonds is het weer gezellig en is er ondanks de miezer-regen is er toch nog belangstelling. Na afloop steken we weer met het pontje over. De woning van de schipper blijkt ondergelopen te zijn omdat een duiker verstopt is. We zien zijn meubels in het water staan maar de man blijft er wonderlijk rustig onder.

Vrijdag 26 april.
Wanneer ik wakker wordt stortregent het al weer. Ik besluit de fiets te laten staan en naar kantoor te lopen om met de bus mee te gaan. Het lukt me nauwelijks met droge voeten kantoor te bereiken . Hele straten zijn ondergelopen; een niet ongebruikelijk tafereel in Paramaribo.
Het festivalterrein sopt en in de loop van de dag veranderen de stands in een grote modderpoel. Maar het deert de leerlingen niet. Terwijl bij mij de modderspatten tot mijn knieën zitten weten de kinderen hun modieuze schoenen en broeken kraak helder te houden.
Het is een drukte van belang. Groep na groep komt langs met soms wel meer dan 40 leerlingen. Bij de laatste groep van de ochtend ben ik door mijn balpennen heen. Dat betekent dat ik in de 3 dagen van het festival 500 leerlingen in mijn stand heb gehad.
’s Avonds heb ik de gelegenheid de musical te bekijken die heel goed in elkaar zit en veel aspecten van het dagelijks leven belicht. Verbazingwekkend is dat vrijwel alles playback gesproken en gezongen wordt.