Eind goed al goed.

Vrijdag 3 mei en zaterdag 3 mei.

Vrijdagchtend vroeg fiets ik naar Plantage Mariënburg in Saramacca. Mijn missie is een presentje voor één van de patiëntjes van Netteke af te geven als groet uit Nederland. Via het pontje bij Leonsberg en Fort Nieuw Amsterdam bereik ik het dorpje en wanneer ik naar het adres vraag brengt een buurvrouw me waar ik wezen moet. De mensen zijn niet thuis maar de buurvrouw zal het presentje afgeven. Ik verpoos nog wat op het terrein van de oude suikerfabriek en fiets dan terug naar de stad. Bij ‘Zus en zo’ scoor ik mijn eerste koffie in 10 dagen en een heerlijk broodje Pom.

’s Middags ga ik met de bus naar Engedi, samen met Vanessa, een jonge vrouw die ik ken van de school voor schoonheidsspecialisten en kapsters onder mijn guesthouse. Van haar levensverhaal zou ze een roman kunnen schrijven. Behalve dat ze inmiddels een drukke praktijk heeft, is ze ook actief bij tal van projecten met drop-outs en tehuizen voor gehandicapte kinderen en bejaarden. Vanessa is heel leergierig en dat is de reden dat ze een keer met me mee wil om te zien hoe ik de motivatietraining aanpak.
Bij Engedi blijkt dat zr. Trees vergeten is de rest van de leiding en de jongens te informeren over mijn komst. Gelukkig is er nog een aardige groep jongens thuis. Ik haak aan bij de vorige motivatietraining. en begin met een gesprekje waarin ik opnieuw informeer naar hun beroepswensen en we spreken over het belang van school en studie. Hierna poneer ik enkele stellingen waarover we discussiëren, zo in de trant van ‘Zonder diploma kom je nergens’ en ‘Geld maakt niet gelukkig’. Wanneer ik de jongens vraag om zelf met een stelling te komen is die ‘Werken is goed voor je gezondheid’. Geweldig wat daar allemaal over te zeggen valt.
Voor de pauze heb ik frisdrank en chips gekocht. Hierna spelen we nog wat gezelschapsspelletjes uit een spelletjesdoos die ik voor ze meegenomen heb.

Dat Vanessa een gelovige vrouw is wist ik al maar wanneer ze me haar salon laat zien en we daarna een patatje kip nuttigen staat haar mond niet stil om van haar geloof in de Heer te getuigen, gelardeerd met vele wonderen die haar leven markeren. Het is om jaloers op te worden. Ze neemt de bijbel heel letterlijk en ik durf nauwelijks met mijn eigen visie te komen. Dat we een verschillende kijk op geloofszaken hebben is haar niet ontgaan en de volgende ochtend komt ze me een aantal boeken en cd’s brengen die ik vooral moet lezen en beluisteren. Ze gaat me per mail overhoren!

Zaterdagochtend. Over twee uur staat de taxi voor de deur die me naar het vliegveld zal brengen. Wat is de tijd weer snel gegaan!